Σήμερα σκέφτηκα να διαβάσουμε το παραμύθι ‘ Το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα’
της Σοφίας Μαντούβαλου μιας και αυτό το διάστημα δουλεύουμε ‘Το νερό’ αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό! Να το παρουσιάζουμε παράλληλα καθώς θα το ξεφυλλίζουμε! Η ιδέα άρεσε στα νηπιάκια μου και αφού τρέξαμε στο βεστιάριο και φτιάξαμε κάποιες κατασκευούλες επιτόπου άρχισε η αφήγηση με ταυτόχρονο μοίρασμα ρόλων και παρουσίαση!!!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Μιά φορά και πολλές φορές απο τότε πάνω σε μια βουνοκορφή γεννήθηκε ένα μικρό πουπουλένιο σύννεφο!!!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Χέρι ,χέρι μια παρέα κεφάτες νεροσταγόνες χτίσανε το σπίτι τους!!!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Το μικρό πουπουλένιο σύννεφο ησυχία δεν είχε, γύριζε ,τριγύριζε και στο φως του ήλιου έλαμπε σαν φρεσκολουσμένο προβατάκι…
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
χανόταν σαν λαγός στο φώς του φεγγαριού…
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
και στο πρώτο φύσημα του ανέμου χόρευε σαν πεταλουδίτσα.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Σιγά -σιγά κι άλλες νεροσταγόνες άφησαν τη θάλασσα, τις λίμνες και τα ποτάμια κι έτρεξαν στο μικρό πουπουλένιο σύννεφο για να μοιραστούν όλες τη χαρα.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Όμως το μικρό πουπουλένιο σύννεφο έχασε κάθε διάθεση για παιχνίδι, μέρα με τη μέρα γινότανε και πιο βαρύ,
όλο και πιο βαρύ…ώσπου μια μέρα βαρυνε τόσο που δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Οι σταγόνες ξαφνιασμένες άρχισαν να πέφτουν η μία μετά την άλλη’Δε θα χαθούμε’ ‘Θα ξανασμίξουμε πάλι στο σύννεφο’φώναζαν καθώς ταξίδευαν προς τη γή.
Οι πιο ντροπαλές κρύφτηκαν στο χώμα,άλλες έπεσαν στο ποτάμι, στη λίμνη άλλες βυθίστηκαν στη θάλασσα,πάγωσαν απο τον κρύο άνεμο και άλλεςέπεσαν στο χώμα και πότισαν τα λουλούδια.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Ο ήλιος όμως που αγαπάει τα ταξίδια και τα όνειρα ζέστανε τον αέρα και ψιθύρισε με τρυφερή φωνή’Νερό στον αέρα, νερό στον αέρα΄.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Και τότε οι σταγόνες του νερού έγιναν και πάλι ελαφριές που σαν το πούπουλο χάθηκαν στον ουρανό.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Έτσι ένα μικρό πουπουλένιο σύννεφο ξαναγεννήθηκε!
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
και μια παρέα κεφάτες νεροσταγόνες χτίσανε το σπίτι τους…το μικρό πουπουλένιο σύννεφο ησυχία δεν είχε.γύριζε ,τριγύριζε…στο φως του ήλιο έλαμπε σαν φρεσκολουσμένο προβατάκι,χανόταν σαν λαγός στο φως του φεγγαριού και στο πράσινο φύσημα του ανέμου χόρευε σαν πεταλουδίτσα.
Μήπως μαντεύετε τι έγινε μετα;
Κυρία μας άρεσε που διαβάσαμε και παίζαμε το παραμύθι , μου είπαν τα νηπιάκια μου…
Να το ξανακάνουμε….
