Ζύμωνε το χώμα με το δάκρυ δάκρυ….
Φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί να πετάει τη νύχτα ….
και να κελαηδεί …για το ΠΑΙΔΙ(απόσπασμα απο το’Αναφυλλητό’ του Γιάννη Ρίτσου)
Η φωτογραφία αυτή που ήρθε σήμερα στο νηπιαγωγείο μας σ΄ένα φάκελο απο την ΑΡΣΙΣ έγινε η αφορμή για να μου δείξουν τα νηπιάκια μου πόσο πολύ αγνότητα φαντασία και πόνο κρύβουν μέσα τους.
Χεράκια παιδικά που ψάχνουν τη μαμά τους; φωνάζουν για βοήθεια; παίζουν; χαιρετάνε; πνίγονται;
Κι αυτή η φωτογραφία που επίσης ήταν μέσα στο φάκελο;
Ποιός είναι και που να πηγαίνει;
Περιμένει το τρένο; έχει φαγητό και πάει για πικ-νικ;κουβαλάει μέσα λεφτά;μήπως φτιάχνει τις ράγες;περιμένει τον ξάδερφο του;τη μαμά του;πάει στο σχολείο με το τρένο γιατί μένει μακρυά;ετοιμάζεται για ταξίδι;
Τα συμπεράσματα δικά σας!!!